Na de overdaad van stralend blauwe luchten deed het goed om vanmorgen weer eens wolken te zien. Ook al zagen ze er nogal dreigend uit.
De ekster zit er omzeggens elke morgen, in de top van die hoge boom. ( met even inzoomen ontdek je hem wel) Het moet heerlijk zijn daar op uitkijk te zitten, alles te kunnen overzien. Binnenkort zal hij er samen met zijn vrouwtje een nest bouwen, in de vork van een van de hoogste takken, net als de vorige jaren.
Jammer genoeg maakt het eksterpaar ook veel lawaai, het gekras en gekraai horen we de laatste weken al voor de wekker afloopt.
Zijn wetenschappelijke naam: 'pica pica' heb ik altijd leuk gevonden. Ook zijn gescharrel, dat me doet denken aan dat van een kip. Het is een omnivoor. Daarin lijkt hij dan weer op de mens.
Pica, de term die men gebruikt voor de afwijking waarbij mensen allerlei spulletjes gaan eten, die in principe 'oneetbaar' zijn en doorgaans niet verondersteld worden gegeten te worden, omdat dat ongezond of onwelgevoeglijk is, is afgeleid van de pica pica. Omdat een ekster omzeggens alles eet. Iedereen kent de verhalen over eksters die blinkende voorwerpen 'pikken' en 'stelen'. Nieuwsgierig als ze zijn, gaan ze stukjes metaal en glinsterende steentjes oppikken en 'ontvoeren' naar hun nest. Opeten doen ze die echter niet, ze vertonen zelf geen pica.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten